Na naszych trawnikach, szczególnie przyulicznych, pojawia się miejscami, rosnąc w zwartych łanach, jęczmień płonny (Hordeum murinum). Roślina ta ma we florze Polski status archeofita czyli gatunku zawleczonego przez człowieka przed końcem XV w. Jęczmień płonny nie jest inwazyjny w wysokim stopniu, pojawia się głównie w zbiorowiskach ruderalnych i na terenach zurbanizowanych.

Na warszawskich trawnikach osiąga wysokość 20-40 cm. Naturalnie występuje w cieplejszym klimacie np. w basenie Morza Śródziemnego, jednak i u nas znalazł miejsca odpowiednie do życia. Mimo małych wymagań co do siedliska, preferuje miejsca suche, ciepłe, mocno nasłonecznione i o wysokiej zawartości wapnia w glebie. Takie właśnie warunki występują zwykle przy ulicach, gdzie temperatura powietrza nad asfaltem czy chodnikiem osiąga w dzień wysokie wartości, a odczyn gleby, ze względu na obecność resztek budowlanych (np. cementu) jest zasadowy.

Jęczmień zagrożeniem dla psów

Jęczmień płonny może stanowić problem dla psów. Jego nasiona znajdują się w kłosach, okrytych plewami z twardą ostką. Po zawiązaniu nasion rośliny robią się suche, a kłosy łatwo się rozpadają i rozsypują na podłoże. Ostki mogą się wbić w łapy psów, dostając się pod skórę, a nawet, w drastycznych przypadkach, w gałkę oczną.

Żeby ograniczyć występowanie jęczmienia płonnego jako rośliny jednorocznej należy go kosić. Jednak ze względu na obserwowane, szczególnie wyraźnie w mieście, zmiany klimatu i wiążącą się z tym suszę, liczba koszeń trawników przyulicznych została ograniczona. Dodatkowo obecnie Zarząd Zieleni wstrzymał koszenie trawników przyulicznych ze względu na trwającą suszę. Dlatego niemożliwe będzie całkowite wyeliminowanie jęczmienia ze składu gatunkowego trawników miejskich w Warszawie.

Czytaj też: Malowniczy ogród z widokiem na Starówkę otwarty dla warszawiaków i turystów