To było pierwsze tak wielkie wyjście ze stolicy. Polski Czerwony Krzyż porozumiał się z niemieckim dowództwem. Udało się uzyskać zgodę na bezpieczne wyprowadzenie ośmiu tysięcy mieszkańców – dzieci, kobiet, seniorów i rannych.Większość z nich nie miała już i tak czego szukać w stolicy. Warszawa przypominała miasto gruzów.

Mimo porozumienia z Niemcami, cały czas toczyły się walki o Śródmieście i Mokotów. Oddziały Radosława i Kryski zajęły tereny między Powiślem a Solcem. To kamienice przy al. 3 Maja.

Podpory mostów Poniatowskiego i Średnicowego wyznaczały granicę frontu, jednak ten cały czas cofał się i zmniejszał tereny zajęte przez Powstańców.

Cały czas utrzymana została łączność Czerniakowa I Śródmieścia Południowego przez ulicę Książęcą.

Niemcy zgodzili się na rozmowy z wysłannikami Komendy Głównej AK. Ppłk Franciszek Herman “Bogusławski” I kapitan Alfred Korczyński “Sas” poruszyli sprawę kontynuacji ewakuacji cywilów oraz rannych z terenów walk. Dowództwo powstania było gotowe wydać rannych jeńców niemieckich.

W geście dobrej woli główny dowódca niemiecki generał Erich von dem Bach-Zelewski przekazał szkatułę z sercem Fryderyka Chopina, wydobytą z ruin bazyliki Świętego Krzyża, arcybiskupowi Antoniemu Szlagowskiemu.

Cykl DNI POWSTANIA WARSZAWSKIEGO codziennie w serwisach o 7:00 i 19:00 Radia dla Ciebie można słuchać w Warszawie na 101 FM, w pasmach lokalnych oraz online na www.rdc.pl/rdcplayer.