Centralna Droga Krzyżowa przejdzie ulicami Warszawy dziś o godz. 20:00. Przewodniczyć jej będzie metropolita warszawski abp Adrian Galbas. Jest ona ściśle związana z okresem Triduum Paschalnego i Wielkim Piątkiem, kiedy w kościele celebrowana jest liturgia Męki Pańskiej i trwa adoracja krzyża. Jest to też dzień postu ścisłego.

– Zanim Chrystus pójdzie na krzyż, aby się ofiarować całkowicie i umrzeć z miłości, podczas ostatniej wieczerzy daje uczniom wymowny przykład konkretnej miłości. Wstaje od stołu, przepasuje się prześcieradłem i obmywa im nogi – mówił dzień wcześniej, w Wielki Czwartek abp Galbas.

Metropolita podkreślał, że chrześcijanie wezwani są do naśladowania miłości Chrystusa w swoim codziennym życiu.

– Eucharystia ma wychodzić z nas, z całego stylu naszego chrześcijańskiego życia, z tego, jak myślimy, jak mówimy, jak budujemy nasze relacje, czy jesteśmy zdolni do poświęcenia, do ofiary, do dawania, do przebaczenia, czy jedynie do tego, by brać i ciągnąć dla siebie – powiedział hierarcha.

Droga krzyżowa w tradycji chrześcijańskiej

Droga krzyżowa (łac. via crucis, dosł. droga krzyża) korzeniami sięga starożytnej Jerozolimy, gdzie wierni odwiedzali miejsca męki Chrystusa i ją tam rozważali. Popularność zawdzięcza zakonowi franciszkanów, którzy w średniowieczu przenieśli ją do Kościoła zachodniego ze względu na wiernych, którzy nie mogli sami pielgrzymować.

W XIII w. można było odprawić nabożeństwo męki Chrystusa na tzw. drogach jerozolimskich. Potem przybrało różne formy, czasami bardzo rozbudowane, nawet po kilkadziesiąt stacji, czego przykładami są Kalwaria Zebrzydowska, Kalwaria Pacławska i Wambierzyce.

Nabożeństwo drogi krzyżowej znane w dzisiejszej formie – 14 stacji – sięga XVII w. Do jej urzeczywistnienia przyczynili się św. Franciszek, św. Bernard z Clairvaux, św. Anzelm i św. Brygida Szwedzka.

Najstarszy z zachowanych polskich tekstów nabożeństw drogi krzyżowej – „Sposób nabożeństwa droga krzyżowa nazywanego” został wydany we Wrocławiu w 1731 r.

Część z obecnych 14 stacji ma swoje odzwierciedlenie w Ewangelii i swoje topograficznie umiejscowienie. Wśród nich są: 1 – skazanie na śmierć, 2 – wzięcie krzyża, 5 – pomoc Szymona z Cyreny, 8 – spotkanie niewiast, 10 – obnażenie z szat, 11 – przybicie do krzyża, 12 – śmierć na krzyżu, 13 – zdjęcie z krzyża, 14 – złożenie do grobu. Pozostałe stacje to owoc tradycji.

Czytaj też: Metropolita warszawski abp Adrian Galbas wspomina spotkanie z Janem Pawłem II