W stołecznym zoo urodziło się aż 10 góralków skalnych. Jak mówią opiekunowie, młode góralki od pierwszych chwil swojego życia są bardzo samodzielne, dlatego można je już podziwiać skaczące po skałach i konarach razem z dorosłymi osobnikami.

Góralki mają gęste futro z bardzo krótkim niewielkim ogonem. Większość z nich jest wielkości kota domowego. Ważą od 2 do 5 kg. Widziane z większej odległości mogą być łatwo mylone z dobrze odżywionymi królikami, bądź świnkami morskimi. Zamieszkują Afrykę i zachodnią część Azji. Góralki w niewoli dożywają siedmiu lat.

Naukowcy widzą pokrewieństwo góralków ze słoniowatymi i brzegowcami. Zwierzęta te, podobnie jak słonie, mają szczątkowe kopytka, elastyczne poduszeczki pod stopami, doskonały słuch, dobrą pamięć, rozwinięte funkcje mózgowia w porównaniu do innych, blisko spokrewnionych ssaków. Ich jądra nie zstępują do worka mosznowego. Niektóre kości góralków i słoni mają podobny kształt.

Chociaż zarówno góralki jak i słonie zaliczane są do tego samego klanu (grupa organizmów mających wspólnego przodka - red.) zwanego afroterami, wcale nie są najbliższymi sobie w sensie ewolucyjnym łożyskowcami. Góralki i słonie są bardziej bliskie syrenom niż sobie nawzajem.

Czytaj też: Pierwsze takie w Polsce. Zagrożone wyginięciem kaczki wykluły się w stołecznym zoo