Nula Stankiewicz – to jeden z najpiękniejszych, zmysłowych głosów polskiej piosenki. Duża świadomość wokalna i sceniczna, mająca uzasadnienie w wykształceniu muzycznym, stawia ją w ścisłej czołówce polskich wokalistek, przede wszystkim w kręgach piosenki literackiej.

Ukończyła z wyróżnieniem logopedię na UKSW oraz pedagogikę na Uniwersytecie w Białymstoku. W wieku 7 lat rozpoczęła naukę w klasie skrzypiec w PSM I i II stopnia w Suwałkach, do której uczęszczała 11 lat. Uczestniczka pracowni teatralnej Jolanty Hinc-Mackiewicz i muzycznej Wiesława Jarmoca w Młodzieżowym Domu Kultury w Suwałkach.

Zadebiutowała jako laureatka konkursów poezji śpiewanej, na których, poza muzykalnością, ogromną rolę odgrywała świadoma interpretacja tekstu. Występowała w wielu składach, ale od kilkunastu lat na stałe współpracuje z Januszem Stroblem. W 2013 r. wspólnie stworzyli dwupłytowy album Strobel Kofta Wołek, którego nakład wyczerpał się niemal natychmiast. Płyta została wznowiona w formie jednopłytowego albumu pt. Wybrane.

Nula Stankiewicz w swoim dorobku fonograficznym ma również udział w płycie Patroni Europy i Polski. Artyści Janowi Pawłowi II w hołdzie (2009) oraz W hołdzie wolności (2015). W 2017 roku, w 20. rocznicę śmierci Agnieszki Osieckiej ukazała się kolejna płyta Nuli - Byle nie o miłości z piosenkami zmarłej poetki. Po blisko dwustu koncertach z tym repertuarem Nula stworzyła koncert poświęcony Jonaszowi Kofcie, prezentowany z ogromnym powodzeniem. Obecnie artystka pracuje nad nowym albumem oraz prowadzi działalność koncertową.

Cechą charakterystyczną Nuli jest zachowanie poetyckości i subtelności muzycznej narracji w połączeniu z jazzowymi aranżacjami wykonywanych utworów. Nula mówi o sobie: „Nie, nie jestem piosenkarką jazzową”, ale zawsze zaprasza do współpracy wybitnych przedstawicieli tego gatunku. Ta kompilacja to znak firmowy Artystki. Współpracuje z Januszem Stroblem, Włodzimierzem Nahornym, Pawłem Pańtą, Cezarym Konradem, Mariuszem "Fazi" Mielczarkiem, Jerzym Małkiem, Andrzejem Jagodzińskim i in.

Nula Stankiewicz to wokalistka, którą można polubić od razu za jej piękny głos i mistrzostwo interpretacji zawiłych niekiedy melodii, zaś jej poczucie humoru i niepretensjonalny, ciepły kontakt z publicznością odwdzięcza się owacjami słuchaczy.

Od 2017 r. jest dziennikarką Polskiego Radia RDC, prowadząc w nim – cieszące się dużą popularnością – programy autorskie.

Janusz Strobel – jeden z najwybitniejszych wirtuozów gitary klasycznej, kompozytor, aranżer. Urodził się w Gdańsku w znanej muzycznej rodzinie. Karierę rozpoczął w trójmiejskich zespołach jazzowych. W 1970 r. wraz z Henrykiem Alberem stworzył legendarny Duet Gitar Klasycznych Alber-Strobel, który wkrótce został laureatem festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, tym samym rozpoczynając szeroką działalność koncertową. Założyciel wielu formacji muzycznych, obecnie lider zespołu Janusz Strobel Trio. Współtwórca kilkudziesięciu płyt, w których wziął udział jako kompozytor, aranżer czy instrumentalista. Jest kompozytorem pięknych polskich piosenek, które tworzą kanon polskiej muzyki rozrywkowej. W 2005 r. został odznaczony przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2010 r. Rada Miasta Stołecznego Warszawy, w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczpospolitej Polskiej, przyznała Januszowi Stroblowi Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy. W 2013 r. i 2016 r. za całokształt twórczości artystycznej otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. W 2019 r. odznaczony prestiżową Honorową Perłą w kategorii Kultura Polish Market. W tym samym roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Obecnie Artysta tworzy muzykę na potrzeby filmu i teatru, komponuje na gitarę klasyczną z orkiestrą, pisze piosenki, prowadzi szeroką działalność koncertową oraz pracuje nad kolejnymi płytami.

Włodzimierz Nahorny - pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer. Studiował grę na klarnecie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Już w czasie studiów w 1959 r. założył własny zespół - kwartet Little Four. W tym samym roku zaczął występować również z formacją North Coast Combo oraz - jako klarnecista - z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Grał także w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej. W 1962 r. zadebiutował na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie jako solista‑saksofonista w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. Od tego czasu występował tam wielokrotnie prawie przez 15 lat, głównie z sekstetem Andrzeja Trzaskowskiego (1962‑77). Jako pianista współpracował również z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała (1963‑64).

W 1965 roku założył własne trio, z którym po raz pierwszy wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, podczas którego zespół otrzymał I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny - I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję "Zbyszek". W 1966 r. podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, został uhonorowany II nagrodą, a w 1967 r. na 6. Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu odebrał z rąk Duke'a Ellingtona I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria. Ponadto dwukrotnie otrzymał nagrodę podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu: w 1972 r. Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za piosenkę "Jej portret" (do słów Jonasza Kofty) i w 1973 r. – I nagrodę na koncercie Premiery za "Tango z różą w zębach" (również do słów Kofty).

Jako pianista, saksofonista, flecista, kontrabasista, kompozytor i aranżer współpracował m.in. z Andrzejem Kurylewiczem, Krzysztofem Sadowskim, Andrzejem Trzaskowskim i Janem Ptaszynem Wróblewskim, wokalistkami – Marianną Wróblewską i Łucją Prus, zespołami Novi Singers i Breakout oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Chętnie zapraszanym jest do nagrań i koncertów innych twórców, m.in. Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego. Występował w wielu krajach, m.in. w Belgii, Austrii, Danii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, we Francji, Włoszech, w Hiszpanii, Jugosławii, Norwegii, Rumunii, na Węgrzech, w Czechach, Rosji, Algierii i Japonii.

Włodzimierz Nahorny jest kompozytorem muzyki filmowej i teatralnej (m.in. współpracował z Teatrem Dramatycznym, Teatrem Powszechnym i Teatrem Narodowym w Warszawie oraz Teatrem Wielkim w Łodzi). Napisał wiele piosenek, takich jak "Dobranoc snom", "Jak mało, jak dużo potrzeba", "Pokoje rozstań", "Popłynę łódką", "Pytam zimowych gwiazd", "Tango z różą w zębach", "Żaba story", "Księżyc nad Kościeliskiem", "Chianti", "Czas rozpalić piec", "Bliskość ciszy", "Jeszcze jedna rozmowa", "Tajne przez poufne" oraz jedną z najpiękniejszych i najpopularniejszych ballad polskiej muzyki rozrywkowej -"Jej portret". Będąc niezwykle wszechstronnym artystą, chętnie łączy jazz z muzyką poważną, tworząc w ten sposób nową jakość - muzykę współczesną, czerpiącą inspirację z wielu stylów i gatunków. Nagrał serię płyt z jazzową interpretacją twórczości: Karola Szymanowskiego ("Mity", 1997), Fryderyka Chopina ("Nahorny - Chopin: Fantazja polska", 2000) i Mieczysława Karłowicza ("Nahorny - Karłowicz: Koncert", 2002). W marcu 2003 r. Opera Bałtycka w Gdańsku wystawiła premierę spektaklu baletowego pt. "Fantazja Polska".

Włodzimierz Nahorny jest wykładowcą w Katedrze Jazzu i Muzyki Estradowej w Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 2012 roku uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych.

W 2000 otrzymał statuetkę Fryderyka w kategorii Jazzowy Muzyk Roku 2000, w 2011 roku otrzymał honorową nagrodę Złotego Fryderyka. Został uhonorowany również wieloma odznaczeniami, m.in. Odznaką Zasłużony działacz kultury (1974, 1986), Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (2005) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2011).

Wszystkie koncerty w ramach cyklu „Kwarantanna w Hi-Fi” transmitowane są na antenie Radia dla Ciebie, w aplikacji mobilnej RDC, na stronie RDC w serwisie Facebook, a także na stronie internetowej rdc.pl i na kanale RDC w serwisie YouTube.

Radia dla Ciebie możecie słuchać w Warszawie na 101 FM, w pasmach lokalnych albo online na www.rdc.pl/rdcplayer.