Uroczystości upamiętnienia 82. rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim rozpoczęły się o godzinie 12 wyciem syren.

W głównej części uroczystości przy pomniku Bohaterów Getta Warszawskiego biorą udział przedstawiciele społeczności żydowskiej, kombatanci, Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, dyplomaci, przedstawiciele polskich instytucji kultury oraz mieszkańcy stolicy.

Marsz Pamięci Powstańców przejdzie trasą od pomnika Bohaterów Getta, przez związane z gettem miejsca pamięci, którymi są: Pomnik Żegoty, płyta Szmula Zygielbojma, bunkier Anielewicza; marsz zakończy się na Umschlagplatz przy ul. Stawki.

„Rocznica powstania w Getcie Warszawskim to dla naszego, powojennego pokolenia szczególne wydarzenie, niosące ze sobą głębokie emocje i refleksje. Pamięć o powstaniu w Getcie Warszawskim jest nie tylko częścią naszej historii, ale również częścią naszej tożsamości” – podkreślił Artur Hofman, prezes Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, cytowany w zapowiedzi uroczystości na stronie internetowej Towarzystwa.

„Wspomnienie o heroizmie powstańców, którzy przeciwstawili się niemieckiej machinie Zagłady, jest inspiracją dla współczesnych Żydów, kultywujących pamięć o bohaterach Żydowskiej Organizacji Bojowej i Żydowskiego Związku Wojskowego. Data 19 kwietnia przypomina również, że w obliczu tragedii Holokaustu Powstanie w Getcie Warszawskim stało się symbolem walki o godność. Chciałbym, aby 82. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim stanowiła nie tylko przypomnienie o tragicznym rozdziale w historii, ale była także impulsem do działania na rzecz dialogu, zrozumienia i pojednania” – zaznaczył.

Powstanie w getcie warszawskim

19 kwietnia 1943 roku 2 tys. Niemców wkroczyło do getta, by je ostatecznie zlikwidować. Przeciwstawiło się im kilkuset młodych ludzi z konspiracyjnych Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) i Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW). Powstańcy pod dowództwem Mordechaja Anielewicza byli wycieńczeni i słabo uzbrojeni. Wielu wiedziało, że nie mają szans, ale woleli zginąć w walce, by ocalić godność.

Pozostali mieszkańcy getta, około 50 tysięcy cywilów przez wiele tygodni ukrywało się w kryjówkach i bunkrach. Ich opór był tak samo ważny, jak ten z bronią w ręku. Przez wiele dni pozostali nieuchwytni – zeszli do podziemi i nie podporządkowali się rozkazom Niemców. Przez cztery tygodnie Niemcy równali getto z ziemią, paląc dom po domu. Schwytanych zabijali lub wywozili do obozów zagłady.

Czytaj też: Trakt Królewski ponownie zamienia się w deptak, a autobusy mają objazdy