Filmy polskie i zagraniczne. Twórcy uznani, jak też debiutanci. Współczesność i spojrzenie wstecz, czyli etnografia w filmie, pogrupowana na kilka bloków. Życie emigrantów, tradycyjne obrzędy ludowe różnych narodów i grup etnicznych, wpływ wierzeń na los człowieka i wiele innych ciekawych wątków. W tym szeptuchy - film o niesamowitym zjawisku, jakim jest działalność szeptuch na Podlasiu. Wszystko to w ramach XVIII Przeglądu Filmów Etnograficznych, który od 15 do 17 listopada odbędzie się w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie, o czym w programie mówi jedna z organizatorek z projektu "Oczy i obiektywy", Zuzanna Michałek. 

Negatywy oraz fotografie wywołane, wykonane przez red. Macieja Piekarskiego (1932-1999), historyka sztuki, publicysty, varsavianisty i dziennikarza telewizyjnego, trafiły do zbiorów Archiwum Akt Nowych. Uroczystość odbyła się w 92. rocznicę urodzin autora zdjęć. Obrazy fotograficzne przedstawiają głównie Warszawę z okresu powojennego, na których widoczne są zniszczenia wojenne stolicy i odradzające się życie miasta. Swoją wymową zdjęcia te nawiązują m.in. do wystawy „Warszawa oskarża”, która była prezentowana w 1945 roku w Muzeum Narodowym (za czasów dyrektora prof. S. Lorentza), którego pracownikiem był przez 17 lat Maciej Piekarski.

Niektóre z fotografii były wykorzystywane w publikacjach, inne znajdowały się tylko w prywatnym archiwum ich autora. Zbiór ten do Archiwum Akt Nowych przekazała jego córka, Małgorzata Karolina Piekarska, historyk sztuki (kierownik Działu Zbiorów w Muzeum Niepodległości), pisarka i dziennikarka. Jej intencją jest nie tylko profesjonalne przechowanie unikalnych zdjęć, ale również udostępnienie ich szerszej publiczności, stąd też uzgodnienie z Archiwum, iż będą one umieszczone w formie elektronicznej na stronie internetowej. Część zdjęć Macieja Piekarskiego już jest dostępna na stronie projektu AAN „Zraniona Stolica” (kliknij).

O Ojcu, o fotografiach przekazanych do AAN oraz o znaczeniu archiwalnych pamiątek rodzinnych, w programie mówiła Małgorzata Karolina Piekarska, ofiarodawczyni zbioru red. Macieja Piekarskiego.  

W wileńskim Zamku Książąt Litewskich otwarta została wystawa historyczna, opowiadająca o dziejach rodu Paców h. Gozdawa. Na ekspozycję składa się ok. 300 eksponatów, głównie ze zbiorów litewskich, ale również polskich i ukraińskich. Mimo burzliwej historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów, pamiątek, związanych z tą rodziną jest sporo i doskonale one ukazują znaczenie społeczno-polityczne oraz kulturalne rodu. Możemy poznać Paców pod kątem ludzkich historii poszczególnych, najważniejszych postaci, ale również kształtowania się potęgi całej rodziny (w liniach starszej i młodszej), jej znaczenia w dziejach Rzeczypospolitej, a głównie na Litwie. Poza wznoszeniem się Paców w hierarchii społecznej, historia opisuje ich zasługi w dziedzinie gospodarki oraz - co dla autorów ekspozycji ważne - mecenatu artystycznego. Śladów działalności w obszarze mecenatu możemy szukać głównie na Litwie, ale również na terenie całej dawnej I Rzeczypospolitej, jak i w samej Warszawie oraz w Kozienicach w województwie mazowieckim. O wystawie "Pacowie. Lilie w Ogrodzie Historii", która w Wilnie będzie czynna do 26 stycznia 2025 roku, w programie mówiła prof. dr hab. Anna Sylwia Czyż, jej autorka i biografka możnego rodu Paców.  

O Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, w tzw. dniu prasowym, poza Joanną Mytkowską, dyrektorką placówki (która także po niej oprowadza) i Rafałem Trzaskowskim, prezydentem Warszawy, o nowej instytucji kultury w stolicy oraz o jej siedzibie, mówią przypadkowo napotkani widzowie - pierwsi goście Muzeum.

Gościem Piotra Majewskiego był Hubert Smoczyk.

O dwóch spotkaniach literacko-dyskusyjnych oraz o grze miejskiej, która po raz pierwszy zagości w Domu nad łąkami, w programie mówiła Agata Sobczak, dyrektor Muzeum Nałkowskich w Wołominie, serdecznie zapraszając na wszystkie te wydarzenia, których częścią jest także wizyta na Powązkach Wojskowych w Warszawie, gdzie pochowana jest autorka "Medalionów".

O dziejach warszawskiego osiedla – ogrodu Choszczówka (teren dzielnicy Białołęka) w programie opowiadał Bartłomiej Włodkowski, prezes Fundacji AVE.

O sąsiadach Zofii Nałkowskiej i jej rodziny, często prostych ludziach, przeżywających swoje smutki i radości, mieszkających w Wołominie w okolicach tzw. Domu nad łąkami, w programie opowiadała Agata Sobczak, dyrektor Muzeum Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie.

Dnia 26 października w sobotę o godz. 15 w siedzibie Ratusza Dzielnicy Targówek (ul. Kondratowicza 20) odbędzie się przedstawienie słowno-muzyczne pt. "Wisła 44". Opowiada ono o przeprawach żołnierzy z prawej strony rzeki (gdy na Pradze zdecydowano o szybkim zakończeniu powstania warszawskiego) do lewobrzeżnej Warszawy. Heroiczne wydarzenia stały się kanwą spektaklu z udziałem aktorów - amatorów oraz Chóru AVE, śpiewającego do akompaniamentu Filharmoników. O historii przepraw oraz o sprktaklu "Wisła 44" w programie mówili: Aleksandra Banaszek oraz Bartłomiej Włodkowski z Fundacji AVE.

W Muzeum Zamoyskich w Kozłówce (pow. lubartowski, woj. lubelskie) jeszcze do 1 grudnia br. czynna jest wystawa pt. 1944. Meandry historii, nawiązująca do 80. rocznicy dekretu PKWN, którego jednym z punktów była tzw. reforma rolna, przeprowadzona na Lubelszczyźnie najwcześniej. Ekspozycja towarzyszyła też dwudniowej sesji naukowej Losy rodzin i siedzib ziemiańskich z perspektywy roku 1944, będącej już VIII konferencją, organizowaną z powodzeniem przez Muzeum Zamoyskich w Kozłówce, plasującą się w wąskim gronie najlepszych spotkań naukowych, poświęconych dziejom ziemiaństwa.

Na wystawie zgromadzono liczne pamiątki, zarówno ze zbiorów placówek muzealnych, jak i domowych archiwów oraz zbiorów. Przedmioty użytkowe, dokumenty, obrazy opisują najpierw rzeczywistość pokoju, wytężonej pracy ziemian (ale w niesprzyjających tej klasie społecznej warunkach politycznych II RP), także rozrywki i pasji artystycznych ziemian, aby zaraz potem zobaczyć los rodzin i siedzib ziemian, dotkniętych II wojną św., ale przede wszystkim tzw. reformą rolną. Dekret PKWN o reformie rolnej zakazywał przebywania właścicielom ziemskim z rodzinami w obrębie 30 km od majątku lub na obszarze danego powiatu, a konfiskacie ulegały majątki powyżej 50 ha (lub 100 ha – w Wielkopolsce) ziemi (w rzeczywistości doliczano wszelkie grunty, łamiąc nawet ówczesne, komunistyczne prawo) oraz domy: dwory i pałace.

Kozłówka, dzięki temu, że m.in. znajdował się w niej magazyn muzealiów, przetrwała i w prawie niezmienionym kształcie pełni rolę muzeum. Jest to jedno z pierwszych muzeów w Polsce, w którym poruszano tematykę ziemiańską, a symbolicznym wyrazem artystycznym tego faktu jest – widoczny też na bieżącej ekspozycji – plakat autorstwa Franciszka Starowieyskiego, promujący słynną wystawę ziemiańską pt. Było, minęło. Ostatnie stulecie Lubelszczyzny ziemiańskiej (2000 r.).

Na wystawie znajdują się eksponaty z prywatnych domów potomków ziemian z Warszawy, jeden z jej wątków – obecność ks. prymasa S. Wyszyńskiego w Kozłówce w czasie okupacji, wiąże się ze zgromadzeniem ss. Służebnic Krzyża w podwarszawskich Laskach, a dzieje samych Zamoyskich z wieloma zabytkami architektury Warszawy.

O bieżących wydarzeniach, w tym o zakończonej trzymiesięcznej wizycie Jadwigi (Inki) Zamoyskiej, córki ostatnich przedwojennych właścicieli majątku i pałacu, jak i o galerii socrealizmu, w programie mówiła Bożena Ćwiek, wicedyrektor Muzeum Zamoyskich w Kozłówce.