Konserwator wyjaśnił, że przeprowadzenie nakazanych prac ma zapobiec zniszczeniu zabytku. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Drewniany dwór wzniesiono najprawdopodobniej w pierwszej połowie XIX wieku. Obiekt prezentuje cechy typowego, niewielkiego dworku wiejskiego, nakrytego czterospadowym, wysokim dachem. Otaczający go park wpisuje się w rozpowszechniony w tamtym czasie na terenie Polski typ parku krajobrazowego o naturalnym, swobodnym ukształtowaniu, opartym o naturalne formy terenu.

Obiekt w rejestrze zabytków znajduje się od 16 maja 2016 r.

Ośrodek dworski 

Źródła archiwalne przedstawiające dzieje zespołu dworsko-parkowego w Kawęczynie–Turowicach, potwierdzają fakt istnienia w tym miejscu znacznie wcześniejszego ośrodka dworskiego, a pierwsze wzmianki o tym majątku pochodzą jeszcze z XV w., kiedy tereny te były w posiadaniu czerskiego sędziego ziemskiego.

Jego ważnym elementem była także mała architektura ogrodowa, której w tym przypadku odpowiada pawilon parkowy o neogotyckiej formie. Najbardziej charakterystycznym elementem tego dwukondygnacyjnego budynku jest niewielka wieża-baszta, zwieńczona krenelażem z dekoracją sztukatorską w postaci bogato rzeźbionych kroksztynów.

"Nie ulega wątpliwości, że opisany powyżej zespół stanowi także ważny element lokalnego pejzażu, trwale wpisanego w krajobraz miejscowości, a jego wartości zabytkowe (artystyczne, historyczne i naukowe) wynikają z zachowania w dużej mierze pierwotnego układu i relacji przestrzennych oraz charakteru założenia, a także głównych obiektów architektonicznych" - wyjaśnił konserwator.

<iframe src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fmazowiecki.wojewodzki.konserwator.zabytkow%2Fposts%2Fpfbid02qe1R4fwu4EuWJdRXy5ej8JFQZntr4i6qRNQFG97uGyMm74eGKymyDBya5pNG2WJ4l&show_text=true&width=500" width="500" height="787" style="border:none;overflow:hidden" scrolling="no" frameborder="0" allowfullscreen="true" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; picture-in-picture; web-share"></iframe>

Czytaj też: „Tam jest syf, brud i smród”. Jaka będzie przyszłość Bazaru Różyckiego?