6 maja 1918 roku – dokładnie 106 lat temu – w Małkowie urodził się Stanisław Grzesiuk, pieśniarz i kompozytor, a także autor oraz wykonawca piosenek, związany z Dolnym Mokotowem, a dokładnie Czerniakowem.

– Grzesiuk jest postacią z krwi i kości. Jest prawdziwy i bardzo złożony. Grzesiuk opisuje swoje różne historie, które są ciemne, jasne, pasjonujące, sensacyjne i pochodzą również ze świata, którego już nie ma i na którego siatce, mapie teraz funkcjonuje nowy świat, nowa Warszawa – mówi Młynarski.

Bandżola Grzesiuka

Jan Emil Młynarski jest powiernikiem reliktu po Stanisławie Grzesiuku, czyli jego oryginalnej bandżoli zwanej „Drewnem”.

– Instrument został zrobiony w obozie koncentracyjnym. Grzesiuk kupił go za 400 papierosów. Była to astronomiczna suma. Instrument jest bardzo dobrze wykonany. Niektóre części są z mandoliny, a inne zostały zrobione kompletnie od zera i to robi naprawdę duże wrażenie – opowiada.

Młynarski wykonuje na tym instrumencie utwory Grzesiuka, koncertując wraz ze swoim zespołem „Warszawskie Combo Taneczne”. Uwagę publiczności zwraca często namalowana na pudle instrumentu Myszka Miki.

– To jest po prostu symbol wolności. Grzesiuk najdłużej przebywał w obozie koncentracyjnym Mauthausen na terenie Austrii. Obóz ten został wyzwolony w czterdziestym piątym roku przez wojska amerykańskie. Kiedy otworzyły się bramy obozu, Grzesiuk poprosił, żeby mu namalować taką Myszką Miki – tłumaczy.

Utworów autorskich i tych wykonywanych w przeszłości przez Stanisława Grzesiuka można posłuchać na albumie Warszawskie Combo Taneczne – „Sto lat Panie Staśku”.

Stanisław Grzesiuk – biogram

Grzesiuk urodził 6 maja 1918 roku w Małkowie na Lubelszczyźnie. Z zawodu był ślusarzem.

Po ataku Niemiec na Polskę w 1939 zaangażowany w podziemną walkę z okupantem. Poszukiwany przez gestapo za posiadanie broni trafił na przymusowe roboty w Rzeszy, skąd został zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Swoje losy opisał w trylogii autobiograficznej.

Zmarł 21 stycznia 1963 roku w Warszawie na gruźlicę.

Wraz ze Stefanem „Wiechem” Wiecheckim jest zaliczany do grona najbardziej zasłużonych twórców w rozwój i kultywowanie ulicznego folkloru Warszawy. O jego spuściźnie mówi kultywujący tradycję warszawskiego barda muzyk Jan Emil Młynarski.

Czytaj też: „Jazz to ryzyko”. Kuba Więcek w RDC z okazji Międzynarodowego Dnia Jazzu